In de kelder onder de oudste bakkerij te Ouderkerk aan de Amstel zijn gedecoreerde wandtegels te vinden, afkomstig van de talrijke buitens in dat waterrijk gebied. Dat het Amsterdamse productie betreft zal geen verbazing wekken. Hetzelfde geldt voor de 17e-eeuwse bebouwing langs de Vecht waarbij de Amsterdamse architecten of metselaers producten uit hun stad prefereerden. Idem waar de Amsterdamse investeerders in de diverse droogmakerijen hun buitens lieten oprichten. Hetgeen men aan tegels heeft kunnen bergen uit de talrijke wrakken in de voormalige Zuiderzee blijkt ook voor een aanzienlijk deel hoofdstedelijk.
Als er al zoveel wandtegels buiten de stad werden toegepast, moet er zeker binnen de stadsomwalling een veelheid te zien zijn geweest. Dat was zeker het geval omstreeks 1600 toen er slechts sprake was van enige concurrentie op dit gebied vanuit Haarlem.
Om de hoofdstedelijke productie te traceren vereiste een specifieke inspanning. Hierbij waren maar liefst vijf archeologische diensten betrokken, naast een reeks van andere instellingen en zeer enthousiaste verzamelaars en antiquairs die graag hun collectie in de oorspronkelijke context wensen te plaatsen.
Doel was om zo dicht mogelijk bij de makers van dit tegelschoon te komen. Recht te doen aan hun vakmanschap. Met altijd het risico dat gedecoreerde wandtegels van vakgenoten buiten de stadsgrenzen aangezien zijn voor een lokaal product.

De nooit eerder zo integraal beschreven groeifase van maar liefst een halve eeuw wandtegelnijverheid te Amsterdam komt in deze uitgave voor het eerst aan het licht in al zijn facetten. De nijverheid zal hierna voortgezet worden door de nazaten van Rotterdamse en Utrechtse tegelbakkers en leiden tot opdrachten wereldwijd vanwege de exquisite kwaliteit.
Meer dan 800 afbeeldingen van gedecoreerde wandtegels en tegeltableaus als eerste aanzet tot een staalkaart om Amsterdamse productie van 1588 tot 1647 te kunnen onderscheiden.