Amstelodamum 106-4

Het Amsterdam van Kees Zandvliet; In memoriam Wim Vroom; Stichter van een studie. Hajo Brugmans als founding father van de studie geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam; De Amsterdamse jaren van Bernard Haitink; ‘De keuze van Amstelodamum’: recente historische publicaties over Amsterdam.

Drie voormalige voorzitters van het Genootschap Amstelodamum spelen een rol in deze aflevering van Amstelodamum. De recentelijk overleden Wim Vroom was voorzitter van 1978 tot halverwege 1995, bleef lid van het bestuur tot 2010 en werd toen benoemd tot erelid. Willem van Bennekom, die Vroom opvolgde als voorzitter, schreef een In Memoriam over de actieve, eigenzinnige historicus, ‘een ridder zonder vrees of blaam’.
Ook Hajo Brugmans (1868-1939) was voorzitter en erelid van Amstelodamum. Over dat voorzitterschap zei hij in 1929: ‘Mijn bestuurslidmaatschap van “Amstelodamum” was voor mij altijd een aangename functie. Ook wel hierom, omdat wij er steeds naar streefden en ik meen, ook wel in slaagden, het blad van te veel geleerdheid vrij te houden.’ Zou Brugmans het artikel dat Niels Graaf over hem schreef te ‘geleerd’ hebben gevonden?
Bernard Haitink was het gezicht van het naoorlogse Concertgebouworkest. Hoewel hij nationaal en internationaal triomfen beleefde en onderscheidingen kreeg, bleef hij altijd een gevoel van onbehagen houden over zijn Amsterdamse jaren. Bert Koopman zoekt de verklaring daarvoor in de zakelijke aspecten van Haitinks verbintenis met Nederlands beroemdste orkest.
‘Het Amsterdam van’ is dit keer geschreven door een voormalige redacteur, Kees Zandvliet, die onlangs afscheid nam als conservator bij het Amsterdam Museum en als hoogleraar bij de Universiteit van Amsterdam.